آکسان

زمانیکه یک آهنگساز بخواهد نتی با تاکید بیشتری اجرا شود، از «آکسان»‌ (Accent) استفاده می‌کند. این علامت‌ها به رنگ قرمز نشان داده شده‌اند. عملکرد دقیق هرکدام از آکسان‌ها به نوع ساز و نحوه نواختن آن قطعه بستگی دارد اما «اسفورزاندو» (sfz) و فورته پیانو به طور معمول، بلندتر و طولانی‌تر هستند.

برای آموزش های بیشتر با ما همراه باشید 

02122398760.

برای اینکه راحت تر متوجه ی مفهوم صدای زیر و بمی در موسیقی بشیم آنها را ساده تر بیان می کنیم .

صدای زیر همان صدای بالا یا نازک است.

صدای بم همان صدای پایین یا کلفت است .

برای اطلاعات بیشتر میتوانید با دفتر موسسه تماس حاصل فرمایید . 

موسسه موسیقی مهرآهنگ کیان تهران بالاتر از ایستگاه مترو قیطریه .

02122398760

دف ، یکی از سازهای کوبه ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده اند و با ضربه های انگشت مینوازند .این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگتر از آن و با صدای بم تر است.

در موسسه موسیقی مهراهنگ کیان دوره های اموزش ساز دف از مبتدی تا پیشرفته با اساتید مجرب و متخصص ارائه میگردد .

همچنین برای اطلاعات بیشتر میتوانید با دفتر موسسه موسیقی مهراهنگ کیان تماس حاصل فرمایید .

02122398760

کاخون یا کاخُن (به اسپانیایی: Cajón) تلفظ:[kaˈxon] نوعی ساز کوبه‌ای است.

کاخن لغتی اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است که به نوعی ساز کوبه‌ای اطلاق می‌شود.

نوازنده کاخن بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی (تاپا) و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد، صدا تولید می‌کند.

تاریخچه ساز کاخون :

کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است.در ابتدا کولی‌های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه‌های میوه ریتم اجرا می‌کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد.

کاخن از اواخر قرن هجدهم میلادی، توسط آفرو-پرویی‌ها (آفریقایی تبارهای پرو) مورد استفاده قرار می‌گرفت. بردگان غرب و مرکز آفریقا که به آمریکا آورده شدند، اصیل‌ترین وارثان کاخن هستند.

برای آموزش های بیشتر با ما همراه باشید 

موسسه موسیقی مهراهنگ کیان تهرانبالاتر از مترو قیطریه 02122308760

فرانتس پیتر شوبرت (به آلمانی: Franz Peter Schubert) (زادهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۱۷۹۷ – درگذشتهٔ ۱۹ نوامبر ۱۸۲۸) (آلمانی: [ˈfʁant͡s ˈpe:tɐ ˈʃu:bɐt])، آخرین آهنگ‌ساز اتریشیِ برجستهٔ مکتب موسیقی کلاسیک/ رمانتیک بود. او در عمر بسیار کوتاه خود ۹ سمفونی، ۱۴ کوارتت زهی، ۲ تریوی پیانو، و بسیاری آثار زیبای دیگر پدید آورد، اما بدون شک آنچه نام و جایگاه او را بی‌همتا نگاه می‌دارد، لیدها (ترانه‌ها) ی اوست؛ ۶۰۳ لید یا ترانه در ۳۱ سال زندگی‌اش نشانگر آن است که او هیچ‌وقت از آواز جدا نبوده‌است. هنگامی که به آثار مجلسی او نگاه می‌کنیم، تریوهای پیانوی او را بسیار موفق می‌یابیم؛ چرا که بیش از هر فُرم دیگری به خط آواز نزدیک است. در اغلب آثارش، ویولن و ویولنسلخط آواز را دنبال می‌کنند و پیانو در حقیقت همراهی‌کننده است. در میان تمام آهنگ‌سازان، شوبرت بهترین الگو است برای قسمت‌هایی که قبلاً هرگز کشف نشده بود. همچنین، نُت‌های سازهای بادی او بر طبق نظر اغلب متخصصان موسیقی در واقع منحصربه‌فردند.

برای آموزش های بیشتر با ما همراه باشید ...

موسسه موسیقی مهرآهنگ کیان تهران بالاتر از ایستگاه مترو قیطریه بعد از بلوار صبا کوچه سینا 

 02122398760