گفت‌وگو با آهنگ‌ساز و نوازنده‌ای که با وجود مهاجرت، هم‌چنان دغدغه‌ی موسیقی ایران را دارد

سعید فرج‌پوری: مگر می‌شود صدای مرغ مهاجر را از او گرفت؟

من با کمانچه می‌توانم حس درونی خودم را خیلی راحت بیان کنم
تونالیته و صدای کمانچه به فرهنگ موسیقی ایرانی بسیار نزدیک است
مگر می‌شود دلم تنگِ ایران نشود؟
 وقتی ونکوور هستم مدام اخبار ایران را رصد می‌کنم
در کشور ما برای کسی که ساز می‌نوازد اهمیت خاصی قائل نمی‌شوند
 با ‌این‌که مدام از معنویت در موسیقی صحبت می‌کنیم به موسیقی ایرانی که در معنویت بی‌همتاست، بی‌توجه هستیم
تعجب می‌کنم که چرا به موسیقی ایرانی بها نمی‌دهند؟ 
موسیقی از یک طرف طرد شده است و از یک طرف فعالیت و حمایت می‌شود


سعید فرجپوری و صدای جادویی کمانچه‌اش برای علاقه‌مندان و فعالان موسیقی ایرانی فراموش نشدنی است و اجراهایی که با گروه موسیقی دستان داشته بخش مهمی از حافظه موسیقی ایرانی است. او مانند بسیاری از هنرمندانی که دل در گروی کمانچه دارند، ابتدا مسحور ویلون شده و بعد هم جادوی کمانچه مسیرش را تغییر داده است. او البته جز تغییر سازش و همین‌طور تغییر محل زندگی‌لش تغییر بزرگ‌تری را هم پشت سر گذاشته و سال‌هاست خارج از ایران زندگی می‌کند اما همچنان در عرصع موسیقی ایرانی فعال است. با او درباره این موضوع  نگاهش به موسیقی گفت‌وگو کردیم.